YAĞMUR KUŞU SUSKUNLUĞU
Hangi rüzgar estirir beni
ruhumun o ıssız kıyılarına? Çocuk seslerini duyar duymaz Bilmeden baharın koynuna atılıyorum... Gazeteden uçurtmalarına bağladıkları özgürlüğe değince bakışlarım Gönlümün ıssız toprakları şenlenir gibi deviniyor... Ah, o anda yüzüme nisan değiyor! Islanıyor hüzünlü gülüşlerim Sol yanımdan inatla hücrelerime bulaşıyor yalnızlık... Yağmur kuşlarının sessizliği nedendir ki, şu son cemrelerde? Sanki her biri baharı kaybetmiş, üşüyen çocuklar gibiler... Havada esrik bir hüznü soluyorum Serçelerin aymaz neşelerinde İncir kuşları da nedense pek suskun Yağmur altında yas tutmuş gibiler... Gazeteden uçurtmalar ıslanıyor. Gökkuşağı çocuklarının yüzlerindeki ışıltılar soluyor Uçurtmanın kuyruklarına bağladıkları umutları, Tek tek düşüyor nisanın ıslattığı toprağa... İçime batıp duruyor, özlemin havada uçuşan kıymıkları Yağmurkuşu suskunluğuna çekiliyor gönlüm Hüznün esrekliğine teslim oluyor gözlerim... Emine Pişiren |
Hüznün esrekliğine teslim oluyor gözlerim...
*****Finali özel olmuş ama teslim olmak aşktır aşk ile.