Yıllardan sonra ilk kez
Dün akşam aynaya baktım.
Yüzümü sarmıştı derin çizgiler
Uzamıştı kirli biçimsiz sakalım
Şaşkınlıkla aynaya bakakaldım.
Eğer utanmasam
Eğer yalnız olmasam
Küçük bir çocuk gibi ağlayacaktım.
Yalnızlığımmıydı korkularıma ördüğüm
Hayatımın bir derinliği yoktu
Sığlığım mıydı aynada alenen gördüğüm?
Ne içimde umut vardı
Ne gözlerimde manidar bir sevinç
Duygularım darmadağındı.
Beynimdeyse kocaman bir kördüğüm.
Dün akşam aynaların sahici yüzüyle tanıştım
kendi kendimden utanmıştım.
Ben miydim aynadaki
Yoksa bir başkası mı?
Gerçekmiydi aynada yansıyan ben
Yoksa aynanın kötü bir şakası mı?
Sonsuz bir yalnızlığı yaşamakla meşgulüm
Senin berrak düşlerin var
Benimse kurak bir çölüm
Hayatta tatmadığım tek bir acı var.
Oda ölüm.
Senin içinse ölüme bile meydan okurum gülüm.