papatya
İki rayın arasında
Toza bulanmış yapraklarıyla Hayata çapkınca bakan papatya Sevdim kokladım Kıyamadım kopartıp göğsüme takmaya Kavuşamamanın sosuzluğunda İki aşık gibi yanyana uzayan raylarda Yalnızlığın yıkıcılığını bilemez İçin için yok eden zamanın Paslanmış hasretinin izlerini silemez. Sislenmiş bir sabah aydınlığında Kimsenin aklı,bir başkasının hayatına ermez Rayların soğuk demirinde boy vermiş papatya Ne benim gücüm yeter sana hasreti anlatmaya Nede senin sabrın yeter beni anlamaya. Kimsesizliğinin karanlığına göz kırpan Soğuk demiri yuva yapan papatya Nasıl becerdin bilmem Çelikleşmiş bu ihtiyar yüreği Yıllar sonra dipsiz kuyulara salmaya Hayata anlam katan bir sırrı Yüreğinin derininde aratmaya. |