Sen, hülyalarına daldığım bahar uykusu,
Sen, sevgilerin en tatlısı…
Yorgun ruhumun kana kana içtiği sevgi şerbeti,
Sen, yaralı yüreğimin gizi, kuytusu…

Kara gecelerimin nurlu ışığı,
Küllenmez hüzünlerimin ipek örtüsü,
Sevgi dokumacısı,
Sevginin hası…

Gözlerimdeki elem perdesini sıyıran el,
Kurumuş dudaklarıma değen yağmur damlası…
Yüzlerce yıllık zincirlerimden
Silen sensin pası…

Dar yörüngesinde demir kafesimin
Azât edilen yaralı bir güvercin gibi,
Öyle zor ki kanat çırpışım düşe kalka,
Beni, ayağımdaki zincir halka,
Bırakmasa da mavi ufuklara…

Umut atları şaha kalkınca,
Perişan ağıtları bıraktı dilim,
Sevginle coşuyor sularım,
Yağmurlarınla taşan, kabaran bir ırmağım...

Sen, ruhumu yıkayan sevgi yağmuru,
Sen, yanan dilimde serin bir yudum,
Kavrulan bağrıma düşen damla damla su…
Sen, ömür boyu daldığım vefâ uykusu…

8 Ocak 2012

Hâlenur Kor