AZAP


Bir cehenem ateşinde yanıp savrulur beden
Günahlardan sıyrılıp dualara sarılır ya insan..!
Umududur doğacak yeni gün
Bir savaş ki; insanlığın tükenip bittiği yerde
Bir çatışma ki; topsuz tüfeksiz
Bir ıstırap ki; kıfayetsiz


Savrulur yerden yere, ruh ayrılırken bedenden
Çiçeklerin aramotik kokusundan uzak
Batar bir yüreğe en dikenli kaktüsler
Bir vicdani hesaplaşma, bir uhreviyattır bu aslında
Yaşarken ölmek gibidir
Bu dünyada çekilen, azap


Hangi günahın azabıdır bu Heyhat..!
Can içinde bir yangın, ateş içinde bir beden
Yanar bir nar-ı ateş
Sevda denir ya adına
Yangını ondan mı savurur, külleri bırakmadan ardına..?


Gecesi ateş, gündüzü ateş, günü ateş
Nasıl bir yangındır bu ey Rabbim
Bir baht ki keder örmüştür ağını
Beyinde binlerce örümcek gezinir durur
Bir zülüm ki her günü azap
Bir karabasan misali
Kan ter içinde uyanır insan
Her gün bir önce ki günden bin pişman


Sabaha ermekte mi kurtuluş, erememekte mi..?
Hangi ayaz üşütür titreyen bedenleri
ve hangi vicdanın hesaplaşmasıdır bu
Günlere gebeyken her giden gün
Ne çekilmez çiledir bu Ya Rab...!
Ne bitmek bilmeyen ıstırap
Yaşarken yaşanır mı oysa kabir azabı?


Gecenin bitmeyen sukütuna karışır
Vicdanın sessiz haykırışı
Hangi vuslatta arınır bu yürek
ve hangi sevgi de durulanır
Tövbeler tövbesi yankılanır dört duvarda
Ekosudur, sessiz çığlığın duyulan tek sesi
Bir hayat ki nefesinde son bulmuş
Bir hayat ki yaşamadan savrulmuş
Ey ateş,
Ey su,
Ey toprak
Söyleyin hanginiz de kurtuluş...!



BİTSİN BU AZAP....!



ELİF KESKİN (KARABULUT) ŞİİRLERİN ŞAİRİ
04.11.2013/13:30




DARALIR BİR YÜREK DAHA GİRMEDEN KABİRE
BİR ZİNDAN DA ÇIRPINIR DURUR YA RAB HABİRE....