YALNIZLIK YAĞMURU(AYAZDA KALMIŞ MAVİ YAZILAR) Bu sabah gözyaşlarımla uyandım. Her şey kapkaranlıktı.Güneş sanki küsmüştü. Fırladım yataktan,aynaya yüzümü bile göstermedim. Dağınık saçlarımla ve ayaklarımda ev terlikleri attım kendimi dışarıya. Deniz kızgındı.Vuruyordu dalgalarını kıyıya. Kumsaldaki deniz kabukları sürükleniyorlardı ,bir içeriye bir dışarıya. Ekim küsmüştü Nisan ayına. Oturdum kıyılardaki taşlara,bakakaldım dalgalara. Kumsalda bir balıkçı teknesi,çoktan sahipsiz belli,terkedilmişti yalnızlığa. Birden kap kara bulutlar kapladı tüm gökyüzünü ,ayni anda yüreğimi de . Yağmur başladı.Yalnızlık yağmuru koydum adını. Üşüyordum, çok üşüyordum. Omuzlarımı, bulutlar örtüler.Saçlarımı ,yağmur damlaları okşadı. Sarıldı yalnızlık bana.Dudaklarımdan öptü şefkatle. Usulca “Hadi gel”,evimize gidelim dedi. Ben ,bir şişenin içine koydum “Seni seviyorum” diyen çığlığımı ve attım denize. Belki bir gün sana nasılsa ulaşır.. Sen şişenin mantarını çıkardığın da,avuçlarına al yüreğimi ve öp. Hapset göğüs kafesine mahkumun olsun. Öp,Sensizlikten kuruyan dudaklarımı,sarıl tüm şefkatinle. Düşlerimde,umutlarımın resmini çiziyorum. Biliyor musun? Can çekişiyorlar. Düşlerimde, çiziyorum sana olan aşkımı. Açıyorum ellerimi semaya ve seni diliyorum,sadece seni diliyorum.. Bu gecede aynı sözcükler dilimde. Karanlıkta ,gelen yalnızlığımla beraber yine sen varsın düşüncelerimde. Acı çektiğim,seni sevmenin bedelidir. Acılar dayanılmaz artık.Kendimden geçiyorum. İnan! Üşüyorum. Sensiz çok üşüyorum. Bu gece yine sen varsın düşlerimde… Ziyneti İ.Durak |
Tebrikler.