Onları gördüm ve ruhum
güzelliklerle doldu.
Bir yere gidiyorlardı ...
Aşık bir çift - ama biraz farklı.
Kadın gülümsüyordu,
belli ki çok mutluydu.
Cilveli bir şekilde
sokulmuştu sevgilinin kollarına.
Yüzünü okşayarak
onunla konuşuyordu.
Sevgilisi dikatlice dinliyordu.
Dokunuşlar, değiş tokuş, kelimeler...
Herşey - ama bakışmalar olmadan.
Sonra
neden farklı olduklarını anladım.
Gördüm katlanmış beyaz bastonları
onların kucağında.
Ve onları kıskandım,
çünkü
böyle bir mutluluk yayıyorlardı
ve
böyle bir aşkla bakıyorlardı -
onlar, hani birbirini hiç görmemişti...

Ya biz, görenler, bakıyoruz
ama birbirmizi görmüyoruz -
günlerce, gecelerce, yıllarca,
hayatın sonuna kadar.
Bu karanlık dünyada,
olmayacak kadar ışık var,
görünmez kalacaktır,
biz - görenlere...

Sadece gerçek şeyler parlıyor
bu karanlık dünyada.

(Yaşanmış gerçek bir olay)

Lâlettayin