BUDA BENİM KADERİMYatıyorken çimende baktım bir karga uçtu. Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’ Geldi o karga sonra, tam da alnıma sıçtı. Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’ Konmuştu en sonunda banada talih kuşu İçim doldu bir anda derin huzur ve huşu. Baktım bir hatun gelir, boynunda bağlı poşu Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’ İyice sokularak dedi ’’ Düşmüşsün aşka ’’ Gözün ayrı oynuyor, kıçın ise bambaşka. Haydi doğrul yerinden gidelim benim köşke. Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’ Hatun ile yaklaşık yarım saat dolaştık. Sonra bindik uçağa nice diyarlar aştık. Nihayet en sonunda ta Tibet’e ulaştık. Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’ Tam karşımda duruyor katalinden bir heykel. Pörtlek pörtlek gözleri bana ediyor gel gel. Vaziyeti sormayın fenadan da beter, kel. Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’ Düştemiydim acaba, çok farklı bir uykuda? Yürüyordum batmadan geniş, engin bir suda. Bekliyorken halveti baktım karşımda Buda. Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’ Sami der ki altmışta hep böyle azar isen, Memleketi bırakıp Tibet’te gezer isen ’’Bu da’’ yazamayıp da hep buda yazar isen. Dersin keni kendine: ’’ Buda benim kaderim’’ |