DOST KALEMİMeyy benim sevgili dost kalemimim; beyaz sayfalarımın sevgilisi... nasıl da uyumkarsınız, ihanetsiz ve tertemiz. ey benim gönlümün tercümanı yüreğim; nasıl da düşersiniz yüreğimden kalemime, yaşadığım gönül mevsimlerimi bir bir, dosdoğru ve eksiksiz... bazen tomurcuğunda bir gül olurum; açıp da solmak istemediğim, yeşil dallarında bir selvinin... hoyrat ellerden sakınarak ve en güzel mavilerdeki düşlerimi, paylaşırım gün be gün, mısralarımda ve sen öyle güzel, öyle ince işlersin ki ruhumu, kara kaplımın beyaz sayfalarında. ey benim korkusuz dost kalemim. sessizliğimin sesi... bir çığlık gibi haykırırsın, fırtınalarımı korkusuzca ve endişesiz, karanlık kör gecelerimin eşliğinde. düştükçe birer,birer yüreğimden gözyaşlarım, nasıl da teselliyle süslersin; dökülürken sayfalara, hece hece duygularım. ey benim cefakar, dost kalemim. ilmek ilmek örüp duygularımı, işlersin acılarımı, hüzünlerimi ya da sevinçlerimi ve her ne halde olursa olsun halleri yüreğimin, kayıp gitme sakın ellerimden. dilerim hiç tükenmesin mürekkebin. beni bırakma, hep benimle kal gönül defterimin sayfalarında, dolaş dolaşabildiğince, vuslata kadar... gülseren morkan |
bize ise kurşun kalemimiz...
ne güzel dizeler düşmüş dost kaleminizden
beyazlar üstüne
gönülden kutladı dost kaleminizi
kurşun kalemim şairim
her dem saygımla