11
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
1545
Okunma
Gözünden düştüğüm yerdeyim
boyun büküp başımı uzattım dilinin celladına
vur dedim inceldiği yerden kopsun
sen zaten artık bu yürekte yoksun.
Ne de severdim halbuki şimdi celladım olan dilini
her aşkım dediğinde mum gibi erirdim yüreğine
ışık vermeden dibine, sönerdim sessizce
o yüzdendi belki de
düştüğüm yerden kalkamamam karanlıkta
tekrardan kirpiğine asılamamam
su gibi sessizce akarak düşmüştüm yere
dönüp de bakmamıştın bile yüzüme bir kere.
Aslında yüzümü kaybedeli de çok oluyordu biliyorum
her geri gelişinde eskitip atıyordum ayaklarının dibine.
Özlemiyordum hiç bir şeyi
kararan umutlarımı beyazlatmaya da niyetim yoktu
köşe bucak saklanıyordum
senli anılardan uzun zamandır
ki yaşarken mutluluk kanat takıp uçardı
beyaz bir güvercinin göğsünde çırpınarak
ta ki hain bir avcının acımadan vurduğu güne kadar
söyle kanımın aktığı yerde ederim ne kadar.
Kimlere inanıp da harcadıysan bedelimi
o kadardım işte göz bebeklerinin görmediği yerde
o kadar küçüktüm
her duyduğunu günah diye sarmalamadan önce
günah benimdi
ve ben günahları doğuruyordum
her gece gözlerinden biraz daha saklanarak
biraz daha ben olarak
ki inanıp da başında ki bereyi fırlatana kadar tel örgülere
biz dik iki yürekte tek yürekte eriyerek.
Giydiğim her şeyde kusur vardı
el gözüne görünürken sende
kapattıkça kapattın yüzümün renklerini
günahlarımı kapattığını sanarak
ki aslında günahsız bir bebektim yüreğinde bir zamanlar
ne çabuk büyüyüp ayıbın olmuştum etek altında
kim bilir daha neler vardı dilinde ki saklında.
Şimdi giyindiğimden çıplağım karşında
bak sırtımdaki morluklara
arkamda durmadığından hiç kimse
gelen her darbe daha büyük bir yokluk çıbanı oldu
ve bu gönül yalnızlıklara çok çok eskiden doydu.
Senden sonra sevmeyecek zannetme bu yüreği
inan aşkların en güzelini boyayacak tualine
ünlü bir ressam gibi her yaptığı beğenilen
çirkinlikleri örten bir fırça var elimde.
Hep kayalıktı yerim yurdum
en güzelini severdim dağlarda açan çiçeklerin
yabaniydim ya ben
yabanıldı bir o kadar duygularım
gizli saklı severdim gösterişten uzak
ve yaralarımı yine kendim sarardım gözlerden ırak.
Git artık
yere düşen kan benimdir
atmacaları da vururlar bir avuç kanı için.
Ayvazım DENİZ
5.0
100% (18)
Cevap Yaz