Vehamet
Baygın güneşler doğuyor artık ufuklardan,
Aşk ile geldiğim yolun sonu ihanet. Sözümüzdü! Sevda akacaktı pınarlardan, Bırakmadı yakamızı çirkef vehamet. Şakaklarım’daki çizgiler sanma yaşlılıktan, Her birisi acıyla yazılan destan. Mahrum bıraktı bizleri yıllarca mutlulukta, Bırakmadı yakamızı çirkef vehamet. Onlar yok denmezdi, akla aşk gelince, Çiçek açardı yüzünde sevdiceğim yüzünde. İlim vermez oldu,talan oldu,kül oldu, Bırakmadı yakamızı çirkef vehamet. Ayaza durdu şimdi destan olan maziler, Utancından kızaran, kırmızı güller. Ne bereketi var aşkın,ne adı,ne izi, Bırakmadı yakamızı çirkef vehamet. Furkan Güler |