Yaralarımız eksik olmaz bizim
Yaralarımız eksik olmaz bizim
Yıldızlara tutmuşlar karanlığımızı Güneşimiz susmuş konuşamıyor ışıltısı Biz çıkıyoruz sanıyorlar kalbimizi açınca Oysa Zemheri avuçluyor suskunluğumuzu Yok olmadılar Toprağa akan nehirlerimiz Çukur dolu denizler birikti yüreğimizde Geceler yüreğimizde olgunlaştı Yalvardı kaybolan yıldızlara Hıçkırık sesiydi Güneşin gelişi Yaralarımız doğumumuz gibiydi Ölümü özleyen Ağırdı yere basan adımlarımız Güllerimiz tomurcuk olmaya direnirdi Dökülmemek için Yüzümüz merdivene çıkardı Her basamak Bir çizgi yumağı Çizgilerimiz hep bir terk edilişti bizi Ucu mutluluğa çıkan aldatışlar yaşatırdı Akif tütüncü |