GİT KADIN...git kadın bakma öyle sol yanımı acıtıyorsun ölürsem sana sayarım yalpalarım sol yanım acılar içinde olursa genzim yanar acımasız krizlere düşerim çağrıların kutsal inanılmaz ahenkli içime akıyorsun duygu selinde ben güvenimi kaybettim telaşe memuru gibi herkes şüpheli bana çeyiz sandığına koydum güvenlerimi zor adam oldum suya hasretken susuzluğu kanıksadım içim dalgalı deniz yakamozları duvara astım * gün doğarken aynalardan kovalıyorum kendimi kendi içimdeki kırık denize ağlar atıyorum tutulacak bir ümit yok umutsuzluk çekiyorum içime küreksizim nabzımın med-cezirinde yaralı balık yumurtaları fırtınalardan parçalanmış deniz tuzunun yarattığı köpükler acılarımı dağlıyor ense kökümde gelecek korkularım var bir ağaçkakan zamanlarımı delik deşik ediyor * tut ki sana güvendim yangınla tanıştı yüreğim içimi yiyen kurtların gıcırdattığı tahta merdiven silkelendikce akar dökülür yine yekpare imbat kıran diktim bahçeme çatırdadıkça kireç tutuyor oynak yerleri vaat edilip tutulmayan sözlerden * söküldü kader çizgimin üstündeki perçinler çömelip akıntıya kapıldı içimin seli serpiştirilmiş havai sözlerden istemem budak vermesin güçsüz bünyeme güven dolu beklentilerim demirin demiri nasıl kestiğini görmedim insanın insanı nasıl biçtiğini gördüğüm kadar * SERDAR SAN - İZMİR, 01. 07. 2006 * |