Sevdaya ÖykünürkenBir öykünlük avuntudur Aşığın gönlündeki sevda Oysa ki Ne başaklar yüz sürdü tohumundan Ne hasatlar kaldırıldı yığınlarca Toprak nadasa bırakılsa da Yazgısı hiç değişmedi Hep ekildi hep sürüldü Defalarca... Bilselerdi ki Bir hasatlık canımın kaldığını Kışın zemheri soğuğu zamansız soldurmazdı çiçeğimi Şimdi kargaların Aç kursağını kolluyor eğrilen dalım Göçmen kuşların dönüşü olmayan Ömürleri biçiliyor sevdama Bu kadar olumsuzluklara rağmen Yine de pes etmiyor bu gönül... O zaman dayan yüreğim! Dayanmalısın sen biraz daha Bilirim ki; Her fırtına sonrası Binlerce tohuma ötelenir toprak Ve her tohum Binlerce filize durur düştüğü yerde Sevda da işte öyle bir şey Bir esmeye görsün Alır savurur seni ve saplanır kalırsın Bir sevdalının gönlünde... Kardelen |
Savrulduğu olur bazen ama yinede sevmeye devam deriz.