KİMSESİZ ÇOCUK
Dün bir çocuk gördüm,ayakları çıplaktı,
Sordum onun adını,dik dik yüzüme baktı, Giydiği pantalondan fırlıyordu dizleri, Fakat herşeye rağmen parlıyordu gözleri. Ne de tatlı yavrucak,konuşmaya başladı, Ama birden ne oldu,aktı gözünün yaşı, Meğer ona sormuşum,kimin oğlusun diye, Deşmişim yarasını,sormaz olsaydım keşke. Sonra bir an durarak,anlattı geçenleri, Bu olay hiç üzmez mi insanı sevenleri? İşte o an kahroldum,nefret ettim kendimden, Sanki dünyam yıkıldı,vuruldum can evimden. Kafasını kaldırdı,görüp üzüldüğümü, Gelin görün insanlar,çözün bu kör düğümü, Kalmadı mı kimsede insanlığın eseri, Taze yavrunun hali,üzmüyor mu sizleri? H.İBRAHİM DEDEDURAK |