SAHIPSIZ GÜNruhumuz temizdi kirlenmeden önce ten gecelere sustuk biz susamış çölleri içimize alarak yutarken kehribar batımı mevsimleri zorlandı dudaklarımız yalana bürünen yorganları yaktık hasır sepetler içinde çekilmez sancılara yakalandık karanlığa yapışıp erken burkuldu dudaklarımızda soluk ahşap evin odasında küf kokuyor gerdek köşeye savrulan sahipsiz duvak yakarken geceyi _______________kül doğuruyor sahipsiz gün oysa ki tatmak vardı vuslatı dudaklarımızın mahzenlerinde beni sevmelerin olmalıydı amber kokulu düşüncelerinde sevmeliydim çılgınca korkularımı şarapla yıkayarak ve sevişmelerden yorgun uykuya varmalıydık dem tutan güne ellerimiz yalnızlığımızdı, güneşe uzatmalıydık renklerin yokluğunu anlatmalıydın sonra renklere kavuşmalarını özgürlüğü zincirlerinden kopartıp kendimizde çoğaltmalıydık savurmalıydın hiçliğin içinden bir har bir ateş bir volkan ve soyunurcasına yaşamalıydık __________________matematik değildi hayat 01.01.2008 Fulya Çelikbilek |
yüreğinize sağlık tebrik ediyorum doyumsuz bir anlatımla yazdığınız şiiriniz için tebrik ediyorum