Önce bir canan i ken ,bağ’rı mä derman o’lan
Sonra kör kesmez kılıç, san ki bir düşman Ezom
Dost mu dur düşman mı dır,kas’tı mä ferman o’lan
Can mı sın cellat mı sın,söy’le bin pişman Ezom ?

*

Gün be gün gözden a’kan ,tor’du bir avdan şikär
Yol dedim yoldaş dedim , käderim bildim nigär
Yar i din rüzgar i din ,gölgelik yaprak sidär
Uğrunä can koyduğum,şim’di şér şovman Ezom

Fa’i lün / mü te fa’i lün / fa’i lün/ mü te fa’i lün /

Kadir Haktan TÜRKELİ

***Yukarıdaki resim Türkiyenin en yüce gelmiş geçmiş hem Şairi hem neyzeni...NEYZEN TEVİK

Sevda vadisine düştüm
Gamlıyam şahım Ali
Kimsesiz kaldım karanlık
Gün be gümrahım Ali
Doğmuyor mihr-i ümidim
Çıkmıyor mahım Ali
Gelmiyor mu kulağına
Ahlı eyvahım Ali

Merhamet et herşeye agahım Ali
Var mı senden başka söyle irticagahım Ali

Bir günahkar insanım ben
Yok yüzüm peygambere
İstemem bir türlü gitmek
Böyle huzur mahşere
Tesadüf eylerim derken
Belki bir gün rehbere
düşmüşem elsiz ayaksız
Bak aslan-ı haybere

Çıkmıyor bir an ciğerden
Geldi sevda hançeri
Hakkın aşkına esir ol
Duğum günlerden beri
Zikreylerim ismini ben
Gal-u beladan beri
O kadar yandım yakıldım
Unuttum her yeri

Neyzen Tevik...Sevda Vadisi kitabından