I
inanç çivisinin koptuğu andan itibaren
sevgi ve saygı-iffetsizliğin tecavüzüne uğrar
hayâ ve edepten ıraklaşır-güvensizliği doğururlar
emek ve itikat da soysuzlaşır
ve işte o zaman ki iman kıl gibi çekilir gider aradan
gurur kibir ahlaksızlık sinsice hemen girer devreye
hem de iblisle kol kola menfaatin olduğu her yerde
evlatlar atalarını bile tanımazlar her şeylerini hiç düşünmeden bir pula satarlar
bir bağa sahip lazımsa mirasçı değil emek verip terini döken ilk sahibi gerektir
yoksa
insanlık bir bardak çaya bile tenezzül eder hale gelir

aslın da boşuna tüm gayretler zaten onlar insan değiller ki
şekil değiştirmiş bukalemundur o mahlûklar
sadece maskeyle gizli olmaktır maharetleri
bir topluluğun eskiden yüzde doksan beşi insanmış
şimdi sadece yüzde beşi
diğer geri kalmış olanların kiminin akreptir aslı
kimi köpek
kimi yılan
kimi merkep
kimi leş kargası
kimi de çakaldır asılları vs.
bir gün babam köyde şeytanlar karşı tepede teneke çalardı
Bizler de taş atıp kovalardık dediğinde
ağzım bir karış açıkta kalmıştı doğrusu da
babamdı bana bunları böyle ciddi söyleyen
ve ömrünce hiç yalan söz duymamıştım ben ondan
ister inanın isterse inanmayın siz bilirsiniz ya
köye yaklaşamazlarmış asla
köylünün itikat ve imanın bütünlüğünden
peki şimdi ne oldu onlara dediğimde de
şimdi içimiz de çalıyorlar oğlum fitne fesat kalpler de
insanlar kudurup azıtınca iblis oldular
onlar da görünmez olup kayboldu insanların şerrinden
zira onlara gerek kalmadı artık demişti ve eklemişti
oysaki her besmelesiz gün bir karanlık geceye gebedir oğul demişti

maalesef dostlar insanlarımız şeytanlıkta başa geçince
vakit bu vakittir işte her şey tamamına eriyor bu gidişte
zira bina ve zina her türlüsünden almış başını gidiyor
bizleri “YÜCE RABBİM” o yüzde beşlerinin içinde kabul buyursun
inşallah… biz fayda bulmayız bu dünya nimetlerinden
manevi hazzın görkemi için yarışmak varken
o öyle bir şeydir ki okşar beni hislerimin şahikasına kadar
ve o öyle bir şeydir ki yunar yüreği ta ruhumun özüne kadar
görelim de bakalım Mevla neyler
neylerse o çok güzel şeyler eyler
bu mübarek günlerin yüzü suyu hürmetine
affedip ıslah eylesin bizleri
insanlık kanla başladı kanla bitecektir imtihanların eşiğinde…

II
dolduramadık yüreğimize nuru
nefsimizi arındırarak
ne olacak şimdi sağ elimiz de ki kitap
sola düşünce
yüzümüz mü var ki hasret olduğumuz o“Resulden” şefaat istemeye
duyarsız geçip de gitti gençliğimiz hafif meşrep dallar da gezinmekten
şaşaalı çaputlar içinde caka satarken
amir olanlara koşup durduk hemen el pençe divanında da
her gün okunan beş vakit ezanın çağrısını bile duyamadı
bunca gafil yürek
tepine tepine boğuştuk şu fani dünya serveti için
bir an dönüp şerefeye bile bakmadık
şimdi kaldık mı amelsiz ve ihlâssız boşluklar da bir hiç olarak…





(15.10.2013) AZAP…