ESKİ BİR FOTOĞRAFeski bir fotoğraf kenarları yıpranmış senin her akşam karanlık çöktüğünde baktığın baba yadigarı bir albümde sonra aklını, diz kapaklarını, geçmişini yitirdiğin bu evin naftalin kokan köşelerinin kahkaha ile mey edilen sohbetlerinin izleri var porselenlerde / yıllanmış koltuk izlerinde sen aksanını, hanımefendiliğini bozup hiç bir zaman dertleşmedin bozuk ama Münir Nurettin bir plakla şimdi önce caddeye sonra kabristana bakan bu odanın yeşilden kadife perdeleri seni gizleyemeyecek bilmelisin ve görmelisin ki tozlu, macunları dökük çerçevelerin arasından aslında benim suretim, sessizliğine mühürlediğin sana dalıp gitmeler yakışmıyor uzaklara kokular siniyor duvarlardaki hatıralara beyaz ama iki yana taralı saçlarına çaresizlik dem vuruyor son fasılda Diz-Kapak |