ne söylesem her şey boş,
hayat acımasızca ayırıyor
sevdiklerinden insanları
ilk başladıgımız andaki tekil
iken çogalıp,ansızın yine o
ilk başa dönüşte yüksekten
düşmek gibi şaşkın kaldıgın
ne oldugunu anlayamadıgın
uslup kargaşasında aniden
başka dostumuz kalmamış
çok acı bir şamar haketmedigin
çıg gibi yüregine düşen gerçek
ne söylemek gerekir bilemem
menfaati bitenin sırtını dönüp
yer degiştirmekti diger bir adı
yaşanan onca ortak zamanın
kazanan ve kaybedeniysen
yer degiştirip,dönüp gitmeside
anlam kargaşasında bir bahane
yaşam adına gönlüne sus deyip
zamanın akışında her gelene
merhaba demek, usulden oldu
artık kazanmak kaybetmek olan
yarış atı haline gelen yaşamın
ahlaki düşüklügün sadece ben
diyecek kadar alçalmasıyla
örneklerin çogalmasından
uyanıklık modasında çokmuş
gibi duran merhametsizligin
vijdani çıplaklıgiyla başaran
kokuşmuş yüreklerde ahlaki
çıkarlar,menfaatler ,doymaz
gözler, gıdası cehalet olanın
az kaldı doyacak nasıl olsa o
doymayan gözün ,doymayan
vijdanın ,faniliginle herbean
kirlettigin dünya hırsından,
kara topraga dogru yürüyüşün,
bu seyahatıne giderken sen
anla artık vakit daralmakta,
günden sonra,akşam olmakta,
ölümlüsün sende fanisin unutma
uyan,yok olmaya yürümektesin ,
sevgisizlikten kurtar hemen kendini
zaman daralmakta, sende bir hiçsin
geriye dönüşü olmayan gibi hemde,
sadece samimi olan sevginle gez toz
huzur verecegin sevgi tebessümünde
sevgisizligin ne alemi var,kıme kalmış ki
bu kısacık faniyat olan garip bir dünya
sanki sanamı kalacak,sevgiyle yaşa
sevmek ibadetindeki yerinde mutlu kal
magrurlanma sevmek ibadetindeki yerini al,
ve mutlak olan,senden büyük Allah var.

meral tice