Sessizliğimin İsyanı...
Sessizliğin isyanıydı dudaklarımda dökülen
yürekte var isyan ölüm olsun sol yanım başucumda kaldı karanlığın gölgesi ayrılığın acısı yüreğime vurduğunda. ne ağıtlar yazdım gizlice hayatıma tutmak istedim gizlice içimde sancıları sessizce kara bulut sardı düşüncelerimi hayatın özeti bölünmüştü çoktan günlüğüme. iki satır mani yazdım kanlı gözlerimle dinlemedi bir türlü beni yürek acım anladım ki dünya yalan hayat ise boş çare değil son dokunuşlar sessizliğime. kör düğüm sanki hayat geçmez günüm ölümüne sevdim desende yalanmış bu hayat çözeriz bir gün suskunluğu düşeriz yollara koşarız geceye sessiz yaşamak ölümse. çiseledi yağmur dağıldı umutlarım çöktü başıma hüznüm kaldı çırpınışlarım sanki kırgın bana dokunduğum bedenim birikti kaldı içimde sessizliğimin isyanı... Hüseyin YANMAZ 09/10/2013 |
Teşekkürler kaleminize ve yüreğinize...
Selam ve saygı ile.