ACELEN NE KARDEŞİM?ACELEN NE KARDEŞİM? Mecit Bey kardeşimi tanıyan, bilen bilir. Silah etmiş kalemi, gül atıyor kemlere. Belli ki çok üzmüşler; umarım ki düzelir. Gitmek de neyin nesi? Boğarsın hüzünlere. Acelen ne kardeşim senden önce ben varım? Kalsın, benim diyene; dünyanın tahtı, tacı. Bizden mi kaçıyorsun; dostluk kalmasın yarım? Kırıldı, sırça köşkler… Bu, ölümden de acı. Daha alacağımız çok dersler vardı sizden. Susmasın kaleminiz, öksüz kalmasın şiir. Ağyar ne derse desin; sevgimiz dosta, özden. İlhamı, feyzi sizden alır bu YORGUN ŞAİR... Yol geniş, yol çok uzun; engelleri aşalım. Mani olan ne varsa şiire, aşka dair.. Hedefe kilitlenip biz dostluğa koşalım. Aşk ekelim yollara; yollar kalmasın bakir. Yunusların yolundan gidiyoruz hepimiz. Bazımız uçar gider, bense emekleyerek. Anladığımız kadar şairlikte çapımız Hecelerde yol alıp bazen de bekleyerek. Hiç menzile varmadan maksat hasıl olur mu? Aşk odunda yanarak “aşkta arınmak” varken. Hepimiz gideceğiz; kul hiç baki kalır mı? Şiir sana küsmeden gitmeler henüz erken. Hülvani BAŞTUĞ 12/10/2013 .. |
Kırıldı, sırça köşkler… Bu, ölümden de acı.
Acı hayatın fıtratı be üstadım. Gidenlerin ardından yazılan şiirler mest ediyor. Hesap ve muhasebe yapmaya başlıyorum hemen. Yüreğin dert görmesin be üstad. En beğendiklerimin arasına aldım müsaadenizle.