Siz var ya siz!
Ambulansın açtığı yoldan,
arkadan gidenlerdensiniz.
Siz var ya siz!
Bir başka ifadeyle;
Kervanların geçtiği handan…
hancı tavuğu gibisiniz.
Siz var ya siz!
Su samurları gibi, kaçacak yeri olmadığından,
timsahlara topluca direnmek yerine,
firavun fareleri gibisiniz,
bir tek yırtıcı gördüğünde,
topluca bir deliğe doluşan.
Siz var ya siz!
Rüzgarların önünde,
kuru bir yaprak gibi savrulan.
Siz var ya siz!
Alanlarda ter dökmezseniz,
salonlarda verilen haklarınızı seyredersiniz.
Siz var ya siz!
Ne diyeyim şimdi size?
İşyerinde, fabrikaların önünde,
barikatlarda, direnişlerde.
İste! O zaman katılacağız biz de…
hep birlikte türkülerle, halaylarla;
Kadını- erkeği, gireceğiz kolkola,
özgür ve mutlu, geleceği göreceğiz.
Siz var ya siz!
Benden söylemesi, yine de siz bilirsiniz;
sınıfsal kimliğinizle bir arada olmazsanız,
en üst kimliklerde buluşursanız,
fraksiyonlara ayrılırsanız…
taleplerinize karşılık, onurunuz kırılır;
Eminönü’ndeki güvercinlere benzetilir…
dost acı söylermiş! Bu da böyle gerekir;
tek tek, böcek gibi ezilirsiniz.

04.10.2013
Ömer KIYAK

Şiirime mükemmel yorumuyla, ses olan, yürek katan, değerli dost Hasan KARAŞAHİN’e sonsuz teşekkür ederim.