^^^^ÜFLE^^^^
Sukutu demleyip/ruhun dehlizlerine üfleyip
Kalemin es koyduğu/susuşlarına gizlerim Sessizlik ne güzel ıslatır/mana yüklü kaçışları Kalem lahzaları ney’e nefes olur/dönerim Rüzgar semazenin eteklerinde sukutun ağırlığında Ardı kesilmeyen/hece akarsa gönülden Gün geceme eşlik/yürek tutuşur gözlere bakarken Kim bilir kaç gönül üfler/sukut titrerken varsın Şehir aydınlık/çek sen perdeleri giderken |
Kale ustaliğını göstermiş.
Tebrikler