Ötme bülbül ötme...
kırılan dallarıma
konmuyor artık bülbül ötmesinden çoktan vazgeçtik ben ve gönül gelecek baharları erteledim ertesi dünyalara gömmek şurda dursun yaşıyor sinsi göz yaşlarımda yalan dünyanın bedduası gibi sevmelerimin boynu bükük taşıyamaz oldu artık yükü varken mavi denizlerde ölmek çekildi kılıçlar yüreğe göz göre göre elden ne gelir? ötme bülbül ötme ne kaldı ki şuracıkta? yaprakların düşmesine düşseler ne fark eder? gönülden koptuktan sonra... (Berlin,29.09.2013) Talat Özgen |