BİRİLERİ TÜKÜRMEDEN
Şehir acı acı gülerken yüzüme;
Vurdum kendimi,şehrin çitlerine, Paçalarımı sıvamadan; Gözlerim buğulanmadan, Birileri tükürmeden yoluma; Terkettim,tanımak istemediğim yerleri, Zavallıların imrendiği,reklam panoları; Bendeki hevesleri bir bir sildiler... Bütün acılı yanlarım,ondandır; Çünkü;zavallılar birbirlerini unuttular. Bütün benliklerini,geceye haykırdılar, Yüzlerini sakladılar,polis sirenlerinden; Duvarlara yaslanarak astılar kendilerini, Gecenin karanlık kuytu köşelerinde... |