ZAMAN KISA
İçimde heyecan doruğa çıkar,
Güneşim doğacak dediğin zaman. Göz yaşım sel olur önüme akar, Yağmurum yağacak dediğin zaman. Kan sıçrar beynime gözüm kararır Ortalık karışır hava bulanır Elimde tuttuğum çiçek sararır, Karşıma geçipte durduğun zaman. Perde perde iner yere bulutlar Tükenir sanırsın birden umutlar Beynimi kemirir içimde kurtlar, Saati sabaha kurduğun zaman. Bölünür uykular kalkarım erken Geçerim anadan yardan ve serden Ezanlar okunur görmezsin nerden, Sebebini bana sorduğun zaman. DOĞANAY’ım seni bildim bileli Hayatım geçmekte zaten çileli Yaşadığım dünya sanki hileli, Yüzüme tokadı vurduğun zaman. Kemal DOĞANAY |