bir kadıngece sığ yaralarla gelme yanıma utanırsın olgun ezalar edinmişim omuzlarıma kırk yıl çıraklığım olmuş bir çırpıda vermişim ahilik payemi avuç içlerimden öpen kadına kırmızıydı onun şarabı kendi ak kuşlar gitmeden önceydi galiba mevsimler bila tek yudum içti gözlerimden sevdanın en karasını tebelleş etti canıma sol yanımdan sarılarak gece kaç okka geliyorsun yarıyı geçtikten sonra haberim olmuyor ufku bakıra boyamaktan nasıl tartılara çekilir ki bu yollar darası alınmamış dağlar var aramızda o kadındı ben ar’ıma acemi illa ki şiir dedi tükendi yazdıkça kendini kasım |
ben ki geceye sığınırım hep.
güzel şiir. Saygılar.