Ateşe yatırabilir misin yüzünü geceler boyu?

Onca zamandır fermente edilen hayaller aşkına
Yok sayabilir misin her bir zerrende gezinen günahı-mı?

Ve ben ölmemişken üstelik henüz
Yitirilmişi küfürlerle anmakta neymiş!

Açıklayabilir misin?
Her fırsatta
Yoksunluğumla gözyaşlarına boğulan kasıklarına bunu

.
.
.

O kadar hızlı tükeniyoruz ki
Gidiveririz çağrılmadan bazen
Mutlak olandır nihayetinde gidecek olma zorunluluğu

Her şeyi itiyor olmak biranda ellerinin tersiyle
Katlanamıyorken evvel bir sahiplenebilme *işgüzarlığına üstelik
Hissediyor olmak öpüşlerini boynunda bir yenisinin
Erken gidişlere zemin o *oyuncu boyutunda hayatın
Ulaşabilmek büyük bir ustalıkla son *levele

Acı vermiyor bugünlerde soluksuzluğuma karışan zehirli özü zakkumun
Unutabilmem
Ve
Anımsamak zorunda kalmam acı vermiyor
Dahi
Kar yangınlarıyla tutuşan bedenimden kabuk kabuk sıyrılıyorken insan derim
Biliyor olduklarımın kangren yaraları acı vermiyor

Hiç tanımadığım kadınlarda bile sevmiştim oysa seni
Tutamadığım tüm sözlerde
Yağmurlu bir gecede sinmişken üzerime deniz/yosun kokusu
Kuşku dolu bakışları laci çakan bir çift yunus çığlığında sevmiştim

Doğumum ile ölümüm arasındaki
Sevişlerimin üzerlerinde geziniyorum artık… Semadayım!

Kimler ağlamıyor ki yokluğuma;
Her birinin saçlarından bu yüzden eksik olmaz benim de g-özyaşlarım
Ruhuma lanet bilgelik sebepliydi fakat tüm ihanetlerim
*Gözlerim renginden gök taşlarını
Bu yüzden yağdırırım *gölgem kuyusuna her gece acımasızca
Kılına zarar gelsin istemem yoksa… Yemin ederim!

(Yıldıray Kızıltan)