GÜLÜM BENİ ÇAĞIRIYOR
- Kasım/97 de yitirdiğim eşime
Bir düş gördüm düş içinde Gülüm beni çağırıyor Gördüm bağçeler içinde Gülüm beni çağırıyor Dert sırtıma bindi kat kat Gövdemde kalmadı rahat Günler geçti saat saat Gülüm beni çağırıyor Düştük çığrık tuzağına Sesi gelir kulağıma Bir tek mermi şakağıma Gülüm beni çağırıyor Dedim çocuklar nolacak Hem de yetim kalacak Üç tek çiçeğim solacak Gülüm beni çağırıyor Issıları Tanrı dedi Sen hiç duyma kaygı dedi Her iş başı sevgi dedi Gülüm beni çağırıyor Bekle geleceğim dedim Kıymet bileceğim dedim Elbet öleceğim dedim Gülüm beni çağırıyor Yanımda can verdi gülüm Ne kötüymüş ah bu ölüm Soldu elimde sümbülüm Gülüm beni çağırıyor Ölüm beni çağırıyor Kasım/97 çığrık: felek ıssı : sahip |