KENDİNDE YİTENLER KENTİbaşak boyun eğmişse eğer hazırdır bir cellad tırpanında can vermeye bir şair boyun eğmişse eğer tamamdır vakti saati gelmiştir hüznünden bir şiir yoğurmaya canın suyu çekilmiştir canan çöl olup içmiştir umudun her damlasını zerre çiyler gözbebeklerinden öperken sessizlik tam ortasından çatlamıştır susmayı beceremez şair gah rüzgara çatar gah güne gah çiçeğe hasreti kollarına alır ayrılığın acısını avutur kendinde nisanla bir yarışa tutuşur içinde gürleyen sesiyle gizlenir dizelerden bir ormanın içine karışır börtü böceğe unutur çıkışı bile bile çünkü efkar tüm yolları tutmuştur nere gitse gölgedir yalnızlık peşinde bir türküye nakarat olur ömrü kendinde yitenler kentinde ALİ RIFAT ARKU 20/09/2013 İSTANBUL |