Yine yağmur, yine akşam…
Üzerimde o eski yalnızlığım,
Gözlerimde köhnemiş hüznüm,
İçimde kapanmamış yaralar,
Ve o, malum saplantı..
Damlalar düşüyor kaldırımlara,
Tir tir titriyorum.
Bir tarafta yağmur,
Bir taraftan seni arıyorum.

Hatıralar canlanıyor,
Sanki o günlere dönüyorum.
Her şeyi en başa almışız,
Zamanı kaldırıp bir kenara atmışız.
Gözlerimi kapamaya bile gerek kalmıyor,
Sonsuz bir hayale kanat çırpıyorum.
Küçücük bir nokta gibi kalıyor “şu an”,
Geçen günlerin arasına dalıyorum.
Gözlerin gözlerimde,
“Seni çok, hem de çok..” diyorum.
Yüreğim yüreğinde atıyor,
Gülüyorsun, gülüyorum..

Dudaklarında yine o bildik ifade,
Beni benden alıp götürüyor.
Üşümüyorum artık,
Sımsıcak içimi ısıtıyorsun.
Gülüyorum, gülüyorsun..

Ellerim ellerinde,
Sana dokunuyorum.
Özlemlerim dinmiyor nedense,
Sana bir türlü doyamıyorum.
Ne garip, dokundukça ellerine,
Seni daha çok, daha çok özlüyorum.
Bir an tekrar gözlerine bakıp,
“Sensiz bir an olsun..” diyorum,
“Bir an bile olsun..”
Susuyorsun, susuyorum

İçimden bir parça kopup gidiyor,
Eksildiğimi hissediyorum,
Yarım yamalak kaldığımı hissediyorum,
Kaldırıp atasım geliyor geri kalanımı.
Ölmek istiyorum, ölemiyorum,
Sen gidiyorsun, ben kalıyorum.