Ölmeden Can Bedenden cıkmaz diyorlar...
Ne kadar da dogruymus...
Oysa En zoru da...
Hiç gelmeyecek olanı beklemek öldürüyor İnsanı...

Ama isyan etmek yakısmaz bize değil mi yüreğim...
Biz En başta etmıstık yemınımızı..
Ahdimiz Allah’ın uzerımıze verdıgı hukum üzerineydi,
Neydi Ahdimiz...
Sabır; Dua ; Hüzün ve Çay...
Çay içecek , Hüzünlü kalbimiz ile,
Sabır Elbisesini üzerimize giyinecek
İsteklerimizi Alemlerin Rabbine bildirmek üzere
"Dua" edecektik...

Yeri gelecek gözyaslarımız gecelerımıze ortak olacaktı...
Çokca canımız yanacak ama hıc bır zaman yılmayacak, yıkılmayacaktık...
Bekleyecektik, gelmeyecek olsa bile bekleyecektik...
Belkide gelmiyor diye vazgececektık...

Vazgecmelerımız bıkkınlıgımızdan degıl,
Sevdıgımızın mutlulugu ıcın olacaktı,
Bizim olmasa bile Hayrla yad edecek arkasından "Dua"lar edecektık...
Hiç bir zaman kotulemeyecek ve bızım olmadıgı ıcın asla kızmayacaktık...

Belki birdaha Günes O’nunla birlikte birdaha üzerimize dogmayacaktı,
Oysa Sevdamızı yeserten ve guclendıren Umut tohumlarımız vardı,
Yagmurun ıslatamadıgı,
Umut tohumlarımızı Gözyaslarımızla yesertecektık..

Bizim en ıyı bıldıgımız Sey ;
Sevdıgımızı yalnız "Allah" ıcın sevecek,
O’nun verdıgıne razı gelecektık...
Ne kadar basardık bilmiyorum ama;
Hep Basaranlardan olmak istedık...

"Halil ibrahim akgun"
17/09/2013
19:49 —