Dediğim gibi
Korkmuşumdur hep
Şizofren yağmurlar ıslağındaki
Şimşeklerin fanatik tezahüratından!

Tanrı ve Aşktan kaçılmaz sözünü
Hatırladığım da ise
Bir türlü duyamadığım
İlahi ayak seslerinin tersine Tanrı’nın
Duyuyorum sinsi kedi adımlarını
Lanet olası Aşkın

.
.
.

Aşka acziyete kahkahalar ile gülüyorlarken
Ruh duvarlarındaki gölgeler
Sarhoş bedenin kustuğu fazla kaçırılmış isyan
Aniden
Yankılanıverir o duvarlarda
Ve
Son gülen olmanın kibriyle
Tükürür küfrederek
Dumura uğramış şahsiyetsiz suratlarına tüm gölgelerin

Dev Anakonda’nın
Avını sindirmesine benzer aşk!

Nefes alamıyor olmanın
Mutlak ölüm çaresizliği teslimiyetinde
Tükeniyor olur çünkü cansız beden

Kemikleri dahi eritir sıcaklıkta
Ağır ağır
Ta ki hiç olana kadar… Koca bir hiç!

İşkence acılarına ilahi anlam yükleyen
Yegane ölüm şeklidir
Güdümüne gönüllü girilen dikta rejimi
Eziliyor olmaktan zevk alan
Proleter sınıf açmazına
Nimfoman sorumlu

Ve dahi
Evvel verilen
Hizmetlerin demirbaş kokusu
Üzerine sinmişken fahişenin
Bir ihtimal ümitsizliği kaosunda
Alabilir miyim kokusunu çabalarıdır
Defneyaprağının

Ki
Serilmiştir oysa üzerine onlarcası
Ücreti tüm gece rezervasyon
Denize nazır
O meşhur oryantal yatağın!

(Yıldıray Kızıltan)