benim hiç oyuncağım olmadı ki senin gibi
masallar yazdım sen oku diye
sonra resimler çizdim Gökkuşağı’na
gülümse avaz avaz ben gibi
ya da sessizce tebessüm etsin gözlerin
bırak dağınık kalsın hayallerimiz
rüzgarda uçuşan saçlarımız gibi

meleklerin kanadında uyuyan çocuklara
şiirler yazdım sen okudun mu
son senfoniyi çalacak puhu kuşunun dilleri
kasımpatılar öpecek düşlerimizi
ve yalın ayak koşacak düşlerini çaldığımız çocuklar
sahi hala saçların uçuşuyor mu rüzgarda
bırak dağınık kalsın saçların nasıl olsa yıllar dökecek

sahi! oyuncaklarını çaldığımız çocuklar...
öç almaya gelecekler kıkır kıkır gülerek
ellerinde düşlerimiz esir hüznü ise azat edecekler
ve gözyaşlarını sürecekler ömrümüze
bizlere vaat edilen mutluluğun kırıntıları ile ömrümüzü örtecekler
yaprak yaprak dökülecek ömrümüz gazele
ve güz erken gelecek üşüyen çocukluğumuza

yıldızlarla çizdim dünyanı sen gördün mü ????

mahmudiye düzkaya