Terra NovaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın zirvede donmuş sinekler gibi
ama son gördüğüm manzara oldukça iyiydi önce yağmur gür bir ıslık çaldı sonra uğultusu kayıp bir rüzgar onu alkışladı günlerden pazartesiydi ve her pazartesi altı günde bir ölmek için iyi bir nedendi annem yine bana gel dedi onun gel deyişi ondan başka her şeye gitmek gibiydi gitmek gibiydi kendinden ilhamın perisinden gitmek gibiydi şiirden yok dedim kendimi bildiğim yerden … sonra üzüntülü ipek güvercinler tökezledi avlumuzda aynada yüzüm yükseldi yüzüm bir kutsala dalga söyledi ve gözlerim henüz keşfedilmemiş üzerinde bana muazzam bir manzara verdi ikibuçuksantimbirur benim bebeğim beni hiç tekmelemedi şimdi hangi yarasa beni mağaralar hangi acı ki böyle memeli ağlar üşüyorum rüzgar okudum sıcakken dilimin altında kristalleşen bu ağrı yetmedi karanlık geldi ve gelecek en uzun tarafından gitti ... |