EYLÜL'ÜN ADIYDI MANOLYAGüzel bir manolyaydım koklanırsa ölecek Hangi dala tutunsam açamadan kurudum Biliyordum bu ömür bir zalimle solacak Buna rağmen korkmadan damarında yürüdüm Aşka hasret yaşarken çiğnendim ayaklarda Korunma güdüsüyle gizlendim oyuklarda.. Kulaklarım aşk diyen yar sesiyle çınladı Yapraklarım hep hüzün melodisi tınladı. Sırtı dağlara verdim korku ile kaçarak Kurtlar kuşlar acıdı berduş halimi görüp Bir yamaç kenarında istemeden açarak Beyazımı kirlettim yar’in kalbinde sönüp Sicim gibi yağmurla efkar titretti göğü Yeşilleri sararttı ömre saldığım buğu.. Dilimde anıları baykuşlara anlattım Merhamet avuçlatıp hüzzamları dinlettim. Anlamadı hiç kimse dökülen gözyaşını Eylül dendi adıma her yaprak düştüğünde Solan mevsin sandılar eriyen tuz taşını Kalbe vesvese düştü nehirler taştığında Nağme nağme yağarak kar olup gönle düştüm Ayrılık ateşinde yaz göremeden piştim.. Gülle yarış ederken bülbülsüz dalda açıp Dokunmasın istedim yaban ellerden kaçıp. Ağaç olup dallandım koparmasın el diye Tomurcuğum solmasın açayım bahar gibi İnsan eli naçardı bırakmadılar niye Gönle dolup anlattım bozmadım hiç adabı Bahar senin neyime Manolya sen öl dendi Bir kez daha anladım ihanet beni yendi. Korku dolu gözlerim ökseye tutulurken Ben zaten vaz geçmiştim kenara atılırken. Ayvazım DENİZ |
Anlamadı hiç kimse dökülen gözyaşını
Eylül dendi adıma her yaprak düştüğünde
Solan mevsin sandılar eriyen tuz taşını
Kalbe vesvese düştü nehirler taştığında
Nağme nağme yağarak kar olup gönle düştüm
Ayrılık ateşinde yaz göremeden piştim..
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
çok güzel dizeler tebrik ederim