Yüreğimin aşkına...
kuçaklamışım hayalleri
ruhsuz mekanda çelme takılmışlığın gözü olsa gerek sebeb soğuk kaldırımlara dökülmüşlüğün kabri can hayata yeltenmişliğin gazabı daha yaşarken harabeler içimde sevmelerim öksüz bensizliğimle dans ediyor akşam üstüleri gecelere niyaz küllenmişliğin arifesi sanki kulak misafiri olmasına lüzum yok itiraflarım çöldeki kum kadar öpüşüyorlar koklaşıyorlar hecelerde eksikliği yellere tutunmuş hep bana doğru esiyor nedense düşlerim açmış kollarını nerden bilirsin? belki biri inadına bir gün yüreğimin aşkına takılır kalır... (Berlin,15.09.2013) Talat Özgen |