Kaleyi bırakamaz
Yine hayıflandı çekti içini
Gururla söylendi kendi kendine O topa öyle çıkılırımı diye Ben olsaydım çıkardım ileriye Vurdurmazdım kafayı golcüye Kimse oralı olmayınca sözlere Tekrar başladı söylenmeye Kaleciydim ben gençliğimde Transfer olacaktım büyüklere Kimse elimden tutmadı diye Gelmeseydım buralara keşke Bizim Aykut birlikte Antrenördüm şimdilerde Aslında biliniyordu bu sözler Her maçta söylenirdi mutlaka Yıllardır aynı manzara Yaşlanmadı bir türlü Bırakamadı kaleyi başkasına Kaleye her top gelince hatırlar maziyi Unutamaz o günleri Daha dün gibi anlatırda yanlızlığını Paylaşır hatıralarıyla Aşık olmuş o kaleye gözü başkasını görmez kalmış kendi kendine |