Doğmalıyım yeniden..
Görüyorum, belki anlatması zor,
Söylemesi imkânsız, biliyorum Geceden geçen Dipsiz tünelin içinde sanki tutsaklığım Özgürlüğüm yenik, umutlarım kırık, Hayallerim donuk, dualarla beslediğim Dağların enkazında yüreğim Düğüm düğüm dolandığım Çaresizliklerimin dirhem dirhem Kırıklarından sızıyorum bir bilinmeze. Oysa doğmalıydım yeniden, çıkmalıydım içimden Çıkamıyorum içimden Kanırta kanırta hırpaladığım ruhumda, Hoyrat fırtınaların fısıltıları korkutuyor beni Gizinde sarmaşık olup perdelerime dolanmış Bir sahipsizliğin yarattığı ürkeklikle Üşüyen ufkumda, sızısını cellatların bile Ön göremediği kadar misafirperverce. Ağırlayan bezmişliğimde, kimsesiz bir anahtar kadar Yarınıma yabancı Yaratılmışlığımın vahameti içindeyim Ürkek göz kapaklarımın kıstırdığı Ela ateşin boğulmuş kuytularında, Aç kuyularına gömülme endişesi büyütüyor Üşüyen uçlarım bana uzak, çıkamıyorum içimden. Dağılmış, viran şehrimin Issız sokaklarında kalmış sahipsizliğim El değmemiş, ayak basılmamış Tenha köşelerimde bile bir gün Bulunma ihtimaline layık görülmemiş Acziyetimin vahdetinde, sana birikiyorum Eksik kalan şeyler var Yarım, tamamlanmamış, aciz, yoksun ve de sensiz.. Kapıları kapalı yalnızlığımın Açamadım daha bitiremedim hasretimi Söyleyemedim derdimi Süreksiz duraklamaların dizlerine dolanmış ağrılarım Acıya kenetli sen ağrısında umuda yabancı İşkence çaresizliği bu ben yoksunu benliğimde Rabia, seninle taşıyorum oysa biliyorum Doğmalıyım yeniden, çıkmalıyım içimden... Sami Arlan.. |