Mal-i hülya
Mal-i hülya
Arınmada gönül geçmede imbikten zaman yanmış külü kalmış ocakta yadeller almış beni beni salınıp hayal dünyasında şiir ipi eğirmede gönül bahçede güz yası var solmuş bütün güller kalansa tek bir gül umut rahmeti üstüne olsun ölenin verilirken selâ bende bir hoş sarhooş mal-i hülya nazenin bir ruh ve uzaklarda tasasız bir güruh ki adına zamane diyorlar dökülmede nağme nağme sessizliğin suskusu ne yana baksam gemi ağzına almış gidiyor elden gidiyor takvim gemi ağzına almış tahakküm iki dudak arasında söz zehir hırçın akmada zaman denen nehir bi hoşum ki sarhoşum başımda mal-i hülya Mal-i hülya Arınmada gönül geçmede imbikten zaman yanmış külü kalmış ocakta yadeller almış beni beni gemi ağzına almış tahakküm esatir-i zaman amaan aman ver yarabbi sonu geldi zahir ahir zaman ki muştusuz kurak gönlüm yanmada susuz solmuş bütün güller- umudum tek gül yan gönüül yan ne çıkar yanmaktan yan ki arınsın kalbin geç ki imbikten arınırsın belki avarerelikten bu yanma hoş bir yanma sebebi yaren’imdir anlamıyor aşk’tan bu b/aşka vermiyor izin azat edecek ya çetin bir sınavla sınanmadayım sevdam sorguda kurulacak elbet mahkeme-i kübra yüzünün sırtını dönmüş el insaf dilruba makam makam onun çün ne gam zihnim karışık üşüyor ruhum kış korkusuyla umuda dönük bir rüyanın uykusuyla bir de söz üşümese üşümese şiir içim bir hooş ve benliğimi sarmış bir hoş mal-i hülya Yüksel Nimet Apel |