ÖLÜMÜ ELİNDE TUTUP KOKLAMAK
İşte cennet kapımın kara deliği
Göğsümün kabaran yerinde duruyor kurşun izi Ben ellerimde kınalarla gülümsemiştim sana Kan damlatan kınalarımla Ağlıyorum şimdi bak Duvarlarına... Çatılan kaşlarım değil Yüreğim burkuldu sana Dualarım yağmur bulutu Karardı bugün yeniden semada Şimdi sözlerimin bittiği yerden başlıyorum tekrar ben Başlıyorum umutsuzluğumu uyandırdın çünkü Çünkü sen hep bu uzun ve engebeli yolu seçtin ikimize Ve dar ettin koca dünyayı nefeslerimize, gözlerimize... Çamurlarda oynamak değil bu Yan komşunun kızına vurup kaçmak ta değil Büyüsen diyorum hani Büyüdük diyorum Sen Yağmurları burup burup pencereme atardın Güllerden şarkı besteler saçlarıma takardın Yollarıma aşk diye gözlerimi yazardın Sözlerimi duyardın Kokuma sarılırken Hasreti yudumlardın Herkesin ebedi yaşacağı bir dünyada bir günlük fani gibiyim şimdi Meczup bakışlarımın değdiği yerdesin sen Ağlayıp bağırıyorum en sessiz nidalarla Beni sarıp sarmalayan o aşık erkek kimdi? Kimdi sevgiyle boğup öyle yaşatan beni Yılların ısıttığı bir yuvayı dağıtmak gibi bu Bir kaç saniyelik depremsin Ve ben bir bakıyorumki göçük altındayım Bağırsam da duyacak bir Allah’ın kulu yok... Kayboluyorum..... ............... Dedim ya Bu duyguyu anlatmak çok zor Herkesin ebedi yaşayacağı bir dünyada bir günlük fani olmak gibi bu Ölümü elinde tutup koklamak gibi............. |