BENİ BENDEN ALIRDI, BUĞULANAN GÖZLERİN
Hasret kokuları var, özlem çiçeklerinde
Beni benden alırdı, buğulanan gözlerin Kavuruyor gönlümü, Eylül sıcaklarında Çıkmıyor ki aklımdan, o büyülü sözlerin Beni benden alırdı, buğulanan gözlerin Yokluğunun acısı, kar yağdırdı başıma Hiç aldıran olmadı, gözlerim de yaşıma Dikiliyor her gece, bakışların, düşüme Artık çözemez oldum, efsunluydu gizlerin Beni benden alırdı, buğulanan gözlerin Ellerim ellerinde, göz göze bakışırdık Herkes gıpta ederdi, nasıl da yakışırdık Veda vakti gelende, gizlice öpüşürdük Yine bana yatarken, yastık olsa dizlerin Beni benden alırdı, buğulanan gözlerin Daha da özlüyorum, resimlere baktıkça Sel oldu yanağımda,yaş gözümden aktıkça Enkaza dönüyorum, sevdan beni yaktıkça Ne yaparsan yap gülüm, silinmiyor izlerin Beni benden alırdı, buğulanan gözlerin Senle olduğum anlar, bir huzur doluyordu Söylediğin şarkılar, tüm hüznü, siliyordu Sen kahkaha attıkça, gözlerin gülüyordu Nisan yağmuru gibi, doyumsuzdu hazların Beni benden alırdı, buğulanan gözlerin Tanıdık dostlar ile, ediyorken yad’ını Dilimde nakarattır, hep söylerim adını Dileğimdir Tanrıdan, alasın muradını Seven yürek ne yapmaz, çekilirdi nazların Beni benden alıyor, buğulanan gözlerin Sevda yağmurlarında, bize de, çile geldi Bize; özlem ve hüzün, mutluluk el’e geldi Şiirler sen dedi yâr, nağmeler dile geldi Ne güzel de inlerdi, Lüzumsuz’um sazların Beni benden alırdı, buğulanan gözlerin Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |
yurek dolusu sevgıler yurek dolusu tebrıkler ve bakı saygımla..