" göç yolda düzelir "Samimiyetsiz savurma saçlarını, rüzgârlarım inciniyor Gururuna iliştirdiğin bir çift güzel söz kaldı mı dilinde ? Neden, dudağın hep hüzünlerle öpüşüyor ? Ve neden, yüreğinde sürekli kimsesiz bir çocuk üşüyor ? Unuttuğun son tebessümde öldüm ben Özlemlerimi bir turnanın kanadına sürüp Kırk parçaya böldüm ben Seni ilk kez gördüğüm o yol çatına sevdamı bırakırken Farkında değildim sendeleyerek düşen hayallerimin Uzak denizlerin maviliklerine küs gözlerim, Ve ılıman iklimlerde üşüyen şiirlerim vardı Kavgalı bakışlarından irkiliyorum Simsiyah kokusundan medet umduğum saçlarına yemin olsun ki Kalbine son rötuşu göz yaşlarımla yaptım Sen, bilmem kaçıncı uykunla kadeh tokuşturuyorken Yağmur tanelerinin mızmızlanmasına eğme yüzünü Bahar tonunu her vakit yeşile çalmaz Ağlamak şaire ne kadar da yakışır gördün mü hiç ? Aşk, sancılı zamanların düşüğü değildir Bir serçe masumluğunun alnından öperken kanat imanını Ben, hüzünlerle helalleşip Yeniden gri renkli gökkuşağının soğuk koynuna sokuluyorum Buz mevsimlerine kanat çırpan donmuş umutlarım var Yeniden ısıtarak diriltir misin beni ? Ve bir daha sever misin yüreklice ? Yazgısı körelmiş ketum yarasalara inat Göç yolda düzelir, Ayrılıktan önce ki son çıkışta bekliyorum seni uytun ........... |
ayrılıktan önce ki son çıkışta bekliyorum seni
muhteşem dost kalem buyuk begenim ile
saygımla