BOŞAYMIŞTutup bir zalime gönül bağladım Ardı sıra döndüğüm hep boşaymış Nice nice ağıt yakıp ağladım Ardı sıra yandığım hep boşaymış Kendimden çok deger verirdim o’na Allah düşürmesin vicdansız kula Yağsın deyi dua ettim buluta Ardı sıra döktüğüm hep boşaymış Dilsiz idim beni eyledi hatip Hemi bi kalemşör hemi de katip Ben beni o vefasıza kul edip Ardı sıra gittiğim hep boşaymış Kul Yusuf der döndüm guguk kuşuna Öte öte neler açtım başıma Ölmeden uzandım mefta taşına Ardı sıra öldüğüm hep boşaymış. Söz: Yusuf Aslan. Malatya / Fethiye. |