İNSANDI
İnsandı
Yaşıyordu adı dünya olan bir imtihan yerinde. ..Ve avuçlarından akıp giderken zaman O, umursamazlıkları yaşıyordu. Aynalardan kaçıp ardından çağıran seslere aldırmıyordu. İnsandı Nisyana gömülüyordu çoğu zaman Mübtelası oluyordu heveslerinin Kapatıp gözlerini gökyüzüne Görmüyordu güneşin renklerini... Yağan yağmur, yeşeren tohum Ve meyve veren ağaç Onun için bir şey ifade etmiyordu. Düşünmeyi bile düşünmüyordu ! Mustafa SAYHAN 8 ocak 2012 |