MEHMET AKİF – NEYZEN TEVFİK.Bilen varmı bu dostluğu acaba. Mehmet Akif ile dost idi neyzen. Biri dindar biri düşkün şaraba. Buluşup ta dertleşirlerdi bazen. İkisi de birer vatan perverdi. Onların yüreği, hüzün doluydu. Akif sofu, Neyzen Tevfik içerdi. Memleket işgalken, dertleri buydu. Akif, Mısır’dayken, yalnızdı neyzen. Şair arkadaşı, gözünde tüttü. Özledi ustayı, gitti bu yüzden. Ona kavuşarak, sözünü tuttu. İkisi de haksızlığa karşıydı. İkisi de malı mülkü sevmezdi. Akif’in eseri, Türk’ün marşıydı. Neyzen kalpten üfler, hile bilmezdi. Fakir yoksul görse üzülürdü o. Cebinde ne varsa, onu verirdi. Malı mülkü neyi, üfürürdü o. Hiciv ustasıydı, Hakkı bilirdi. Akifin sırtında, eskimiş gocuk. Hiç para almadı, yazdığı marştan. Arkasında bir ev, bitti yolculuk. İkisi de Hakk eriydi doğuştan. HİLMİ CAN. AĞUSTOS.2013. (4008) |
Emeğine
Sağlık
Selam Saygı Sevgi Sabır Ve Dua İile
ALLAH c.c. emanet ol.