0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1453
Okunma
Şimdi seni anlatmaya kalksam, kim bilir… Ya da boş ver en iyisi suskunluğumu dinle benim. Söyleyecek çok bi’şeyim yok çünkü. Ne zaman alsam elime kâğıdı kalemi, bir tek senin adın düşüyor sayfaya. Tek bir kelime koyamıyorum yanına, sonuna… Tıpkı yüreğimdeki gibi… Sen varsın sadece. İsmin gölgelemiş geri kalan her şeyi. Öyle bir aşk ki bu, okuyamayacağını bildiğim halde tutuluyor kalemim seni anlatmaya çalışırken... Hislerim bu kadar basit değil aslında, fakat anlatamıyorum derdimi.
Oysaki ben, kalemi dost, kâğıdı sırdaş bellemişim.
Oysaki ben harfleri yâren diye görmüşüm.
Oysaki ben bir yağmur damlasında seni hissetmişim.
Oysaki ben…
Ve işte yine tükeniyorum…
Sen…
Sen, iyisi mi solumda kal yârim,
Sonsuza kadar,
Solumda…
5.0
100% (1)
