1
Yorum
0
Beğeni
4,5
Puan
1192
Okunma
Sen’sizlikte, iyice büküldü kalemim,
Bazen fırlatıp atasım gelmiyor değil hani,
Denizin derinliklerine…
Yahut tüm yazdıklarımla beraber kül edesim…
Hoş, küllerinden doğar her harfi sen/siz/lik kokan kelimelerim,
Anka kuşu misali…
Ama her şeye rağmen,
Yazıyorum hâlâ,
Okumayacağını bile bile.
Gerçi bir eksiklik var hep,
Sebebini bilmediğim.
Yahut bilmiyormuş gibi gözüktüğüm.
Belki söylemeye korktuğum, belki…
Ve işte her seferinde cümle sonuna eklemeyi ihmal etmediğim üç noktalarım var benim.
Yüzüne söyleyemediğim umutlarımın tortuları…
Sensizliğin bana verdiği hediyelerden sadece biri…
Hâlâ yazmamın tek sebebi…
Üç noktalarım var benim…
5.0
50% (1)
4.0
50% (1)
Cevap Yaz