KALEM KONUŞUR/kırılsada ucu
duyulmamış saklı kelimeler
sessizliğin torpülenmiş şiiri ucu kırılmış dur dermİ kalem çırpınışlarmı kanatları havalandıran sırtını dönsen gühanların yüzünde habersiz bütün gidişlere elveda desende toplansın eski tarih kokan düşler baharmı temizlik acımı sarhoşluk harflermi gözyaşı yürekmi katlanan küfrün ötesi tamam kısa anlatım şiirse şair şaire zincir olur dinleyen dönmüşse sırtını kalem konuşur okuyana açık yol yorgunluğu ömür alana sor iki eli başında masabaşı düşünceler ölümün ufuk çizgisi şahdamarında eskis çalışması soyut karalamalar son perdenin ağır koyu rengini aralar onlar gibi olsam arzusu geçer akıldan karanlıkmı çökmeli düş görmek için düşünceler omzunu dömek başını çevirip bakmakmıdır geçmişe vedaları siyah rengin en koyusu diye adlandırsan duymak istemediğin cevaplar için susarsın gözyaşı düşerken,tene dokunmazmı sanırsın sarıp sarmaladığın bedenmidir yanlızca göz bakabildiği kadar görmekte tutmasada kabul edip sarılmakta göz kapakları kadar yakınsa hayaller toprak olmuşsa tozlu kalabalık şehirler savrulmuşsa devir,dönmüşse devran ve yolun sonu bildik ölümse dert etme mutluluğa bir daha gülümse |